صبح امید

پرسيدم از هلال چرا قامتت خم است           آهي كشيد و گفت كه ماه محرم است

گفتم كه چيست ماه محرم به ناله گفت             مــاه عــــزاي سيــد اولاد آدم است

باز بوی محرم می آید.احساس می کنی؟

آسمان هم ناله می کند. صدایش را می شنوی؟

گوش کن... شنیدی؟

بغضی دارد که باز نمی شود آن مگر بدست یگانه منجی عالم.

آسمان و زمین را غمی فرا گرفته که آدمی را خواه ناخواه به یاد آنروز می اندازد.

آنروز که او مشتش را از خون گلوی خردسالش پر میکرد و به آسمان می پاشید.

روزی که دخترکش برای آخرین بار از او درخواست نوازش کرد.  

آنروز که وقتی بر بالین برادر بی دستش حاضر گشت ، اندوهی بر پیشانی اش نشست که هیچگاه زایل نشد ... 

آدمی را به یاد روز عاشورا می اندازد.

عاشورا در راه است.

            محرم آمده است.

این کیست که مردمان خاک مزارش را توتياي چشم می کنند و مریضانشان مایه ی شفا ؟

این کیست که مدفنش آرزوی هر آرزومندیست ؟ این کیست که نامش دلها را به ودیعت گرفته است ؟ 

این کیست که از برایش تمام جهان ماده می گریند ؟ انسان و حیوان و چوب و سنگ ...

 آاااای مردم .... بوی محرم می آید .... آماده اید؟؟