صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدایی که زمین را از حجت خود خالی نمی کند.

سلام ،

سلام من به سلطانی که سالیانی است سلطنتش به خاطر سیاهی دلهایی به سالی بعد افتاده است .
سلام ،

سلام من به مولایی که بندگان همچون مَنَش ، عنان خودخواهی را به دست گرفته اند

و زَرِ دل را با زَنگاری معاوضه می کنند وخبرندارند درکوچه ها ، دلبری به امید دلی نشسته است.

سلام ،

سلام مولای من بر اُوراق گنجانده تاریخ ورقهایی از آنانی ،

که با صورت بی سیرتی صدای رهگذری که ندای آشنا را بر زبان داشت

و نوای آشنا را به گوشهای دل نوا می داد نمی شنیدند ونمی دیدند

که یوسف شدن در زیبایی صورت نیست ،

بلکه زیبا شدن در یوسف سیرت بودن است 

و ای آقای من بهانه ی دلم از نوایی است که باید یوسف شد ،

و دید که کارد به استخوان اثر نمی کند.

آقای من ؛

هنوز نمی دانم  که جمعه ها بها هستند یا بهانه و

هنوز نمی دانم که ندبه ها ندا هستنديا نشانه

وکُمِیتِ کمیلم که بر سبزه زارهای دل به تندی می تازد ،

راه را گم کرده است یا نه آنکه شاه راه را می داند و به بیغوله می رود

و هر جمعه که می گذرد سر در زندان می گذارم و در زندان دل خویش ،

با زنده ای زمزمه می کنم .

برای سلامتی وظهور آقا امام زمان (عج)صلوات