صبح امید

پشت دارالاجابه ات امشب

از فرسنگ ها فاصله...........تا خود صبح امن یجیب  می خوانم

طلای گنبد تو، وعده گاه کفترهاست.

کبوتر دل من، بی شکیب می آید

برات گشته به قلبم مُراد خواهی داد

چرا که ناله «امّن یُجیب» می آید

یا امام جواد ای کاش ......

در رواق حرم پر نورش
کاش دست دل من رو می شد
می شدم من آن آهوی غریب
باز او ضامن آهو می شود.......

ذكر است تكلم كبوترهايت 
قربان تبسم كبوترهايت 
اي كاش جوي نوك زده مي‌بودم من 
در كاسه گندم كبوترهايت