مواظب زبان خود باشيم
اگر كودك نخ بادبادك را خيلي باز كند، بادبادك خيلي بالا مي‌رود و كم‌كم ميدان‌دار مي‌شود،
يعني از آن پس، اين بچه است كه بايد به دنبال بادبادك بدود.
زبان انسان‌ها هم چيزي شبي همان بادبادك است و اگر خيلي به آن ميدان بدهيم
از دست ما مي‌رود و ميدان‌دار مي‌شود،
آيا نديده‌ايم كه برخي از افراد بعد از دعوا و درگيري مي‌گويند:
نمي‌خواستم اين حرف را بزنم، دست خودم نبود.
يعني زبان ميدان از من گرفته بود.
به همين دليل پيامبر (ص) هيچگاه به زبان خود ميدان نمي‌دادند.
كان يخزن لسانه الا عما يعنيه... زبان خود را زنداني كرده بود، مگر اين كه كلام
مفيدي بر زبان داشت؛ چون خوب مي‌دانست كه زبان اگر ميدان پيدا كند،
ميدان را از انسان مي‌گيرد؛
چشم هم همين‌طور است،
دل و افكار آدمي نيز همين‌طور، بنابراين نبايد به آن‌ها قدرت جولان داد.
منبع: كتاب سلوك باران اثر حجت‌الاسلام محمد رضا رنجبر، ج اول، چ اول 1388.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
آمار مطالب
آمار بازدید